25 października 2022 
20:58 
Kolejna odsłona debaty „Co dalej z edukacją w Polsce” już za nami. Przemek Staroń i Marta Młyńska szkolenia i coaching z instytutu Strategie 2050, coachka i psycholożka Marta Kulesza i nauczyciel roku 2008, matematyk Dariusz Kulma zafundowali inspirujący wczorajszy wieczór.
Rozmowa toczyła się wokół idei nowoczesnej szkoły, na których de facto opiera się Plan dla Edukacji (dowiedz się więcej). Głos zabrali zarówno prelegenci, jak i publiczność. W końcu wszystkim nam zależy na przyszłości Polski, która opiera się na kształceniu dzieci i młodzieży.
Zagadnienie fundamentalne: nauczyciele i nauczycielki są trzonem polskiej edukacji. Dlatego kwestie godnych pensji, adekwatnych do odpowiedzialności jaka spoczywa na barkach nauczycieli jest numerem jeden. Nikt po studiach wyższych nie powinien mieć tak marnych zarobków, wykonując ZAWÓD ZAUFANIA PUBLICZNEGO.
Mocno wybrzmiała także idea zespołowości w edukacji, jako że często stawiani są w opozycji uczniowie, rodzice i nauczyciele. Musimy dążyć to zatarcia różnić w ustanowionych celach pomiędzy tymi grupami, gdyż ostatecznie grają do jednej bramki. Każdy z nich jest tak samo ważny w procesie edukacyjnym.
Jak ciekawa i wciągająca była ta debata świadczy poniższa relacja Michała Sutyńca, członka Stowarzyszenia Polska 2050, woj. Mazowieckie.
„Spotkanie z czwórką wspaniałych ludzi, dla których szeroko rozumiana edukacja w rankingu spraw ważnych jest na szczycie. Marta Kulesza, Marta Młyńska, Dariusz Kulma, Przemek Staroń.
Pełna sala słuchała w ciszy pierwsze kilkadziesiąt minut. Ja również. Miałem ochotę porzucić wygodne krzesełko i usiąść na ziemi. Myślę, że każdy kto choć raz był na scenie i mówił do słuchaczy oczekuje interakcji. Jest ona oczywistym potwierdzeniem odebrania komunikatu wyrażonego słowami. Spontaniczne oklaski, pomruki, czasem komentarze.
Chyba, że mówcy, liderzy w swojej specjalizacji osiągają poziom mistrzowski. Nawiązują, ze słuchaczami więź, która nie wymaga wzmocnienia i potwierdzenia. Jak wczoraj.
Druga część debaty to pytania z sali. Następuje rozluźnienie i wymiana spostrzeżeń. Proces wyciągania wniosków z sytuacji, które przynosi życie i doświadczenia dyrektorki szkoły, studenta, pracodawcy czy rodzica. Tu reakcje są liczne. Brawa spontaniczne i co dla mnie osobiście bardzo ważne, zarówno dla zadających pytania jak i pytających.
Takich spotkań brakuje mi mniej więcej od 15 lat. Bez „ja panu nie przerywałem!”. Wśród ludzi, którzy chcą zmieniać świat pozytywnie. Pokazują, że wiedzą jak.”
Zachęcamy do obejrzenia zarejestrowanej debaty na link